Δεν ξέρω για εσάς,εμένα πάντως με κυνηγάνε τα 80's! Φεύγοντας προχθές από ένα ραντεβού σε κάποιο γραφείο στη Βαλαωρίτου, μπλέχτηκα στα στενά και μου ήρθε όρεξη να χαθώ, ώσπου να βρω κάτι ενδιαφέρον . Όντως, ανάμεσα σε καινούρια καφέ- bars και παλιά καταστήματα νεωτερισμών που φυτοζωούν, μια ταμπέλα κάτι μου είπε : Αμερικάνικη Αγορά!
-Καλησπέρα, από που έρχονται αυτά τα ρούχα; ρώτησα την μάλλον άκεφη κοπέλα με τα σγουρά μαλλιά.
-Aπό την Αμερική...
-Αλήθεια, κάθε πότε έχετε νέες παραλαβές;
-Κάθε έξι μήνες μου απάντησε κοφτά. -Α, ώστε αυτοί είναι οι χρόνοι στα used, σκέφτηκα πιάνοντας στα χέρια μου ένα βυσσινί καστόρ γιλέκο.
-Στον κάτω όροφο τι έχετε; ξαναενόχλησα τη νεαρά.
-Κατεβείτε, μου είπε πιο ζωηρά πλέον η κοπέλα, απορημένη με τον ενθουσιασμό μου.
GROUND FLOOR. Σακάκια, καμπαρντίνες και παλτό κρεμασμένα,βραδινές μπλούζες,γραβάτες και τζιν όλα μπερδεμένα μέσα σε ανοιχτά ξύλινα κουτιά. Ατμόσφαιρα φτωχή, που σου στερεί το δικαίωμα να παίξεις για λίγο με τις αναμνήσεις σου. Άρχισα να νιώθω ότι σύντομα θα έτρεχα προς την έξοδο ... Μια ετικέτα όμως σε ένα τζιν παντελόνι μου άλλαξε στιγμιαία τη διάθεση. Gloria Vanderbilt! ουάουυυυυυ! τι μου θυμίσατε τώρα! όλες οι κορμάρες στο τέλος της δεκαετίας του 80 χόρευαν disco φορώντας αυτό το τζιν! λες να βρω και τίποτα άλλο;
Μέχρι τότε, οποιαδήποτε απόπειρα είχα κάνει να αποκτήσω οτιδήποτε used (ή αλλιώς vintage) δεν κατέληξε σε αγορά...κάθε φορά που έμπαινα σε μαγαζί με vintage ένιωθα πάντα τα ίδια αλλόκοτα συναισθήματα. Και πιστέψτε με, είχα την ευκαιρία να βρω απίθανα κομμάτια. Έπιανα όμως στα χέρια μου την κρεμάστρα με το κόκκινο Οscar de la Renta φόρεμα κι αντί να φανταστώ εμένα μέσα του, φανταζόμουν αμέσως την προκάτοχο...άρχιζα λοιπόν με το νου μου τον υποθετικό διάλογο : "τι κάνετε ωραία μου κυρία,από που αγοράσατε το φόρεμα; τι συγκλονιστική εποχή η δεκαετία του 60!... βασικά μια που γνωριστήκαμε ήθελα να σας ρωτήσω, γιατί πουλήσατε το φόρεμα σας, μήπως έπεσαν έξω οι δουλειές;;;;;; ;κάποια άλλη ατυχία μήπως;;;;... και χωρίς να θέλω να γίνω αδιάκριτη...μήπως έχετε πεθάνει σήμερα που μιλάμε;;;;;;;;;!!!!!!!!!!.....
Eσείς δεν το σκέφτεστε αυτό; μόνο εμένα βασανίζει;; Το 2004 ανακάλυψα μια πολυτελή vintage boutique στο Μonte Carlo. Tόσο chic, που δεν θα έπρεπε να νιώσω τα γνωστά ,ημίτρελλα spooky συναισθήματα. Kι όμως, ενώ χάιδευα μουσειακά Yves Saint Laurent, Chanel και Tierry Mugler με πλησίασε μία υπεραιωνόβια Γαλλίδα boutique owner. -" Vous desirer Mademoiselle?" με ρώτησε κατεβάζοντας ελαφρώς στη μύτη τα στρας, "πεταλούδα" γυαλιά της. Λίγο η αντικέ μυρωδιά , λίγο το τρομακτικό σολάριουμ πάνω στις βαθιές της ρυτίδες ,μου τον προκάλεσαν πάλι το φόβο...
-"No,no merci Madame, au revoir απάντησα ανοίγοντας βιαστικά την πόρτα...
Για να ξαναγυρίσουμε στη Θεσσαλονίκη, έφυγα με 3 τζιν παντελόνια στην -άσχημη,πλαστική- σακούλα. Πρώτη φορά κατάφερα να αγοράσω κάτι μεταχειρισμένο. Αλλά θα ήταν αντιδεοντολογικό να αφήσω εκεί, στο υγρό υπόγειο ένα Calvin Clein ψιλόμεσο carrot jean, ένα Gap με την πρώτη γραμματοσειρά της εταιρείας και ένα Levis με πιέτες (!) ποιος ξέρει πόσο χρονών! Το καλύτερο δε από όλα είναι ότι είχα δεκάδες επιλογές στο νούμερο μου, κάτι που θα ήταν αδύνατον να βρω στα vintage καταστήματα του νεουρκέζικoυ Soho. Εκεί, θα σκότωναν οι fashionistas όλου του πλανήτη για επώνυμα τζιν στο νούμερο τους! Που να φανταστούν ότι τα κρατάμε εδώ στα υπόγεια μέχρι να βρεθεί κανένας άστεγος ή καμία σαν εμένα...
Α, ξέχασα να σας πω ότι πλήρωσα 6 ευρώ για όλα! 2 ευρώ το ένα!
-Καλησπέρα, από που έρχονται αυτά τα ρούχα; ρώτησα την μάλλον άκεφη κοπέλα με τα σγουρά μαλλιά.
-Aπό την Αμερική...
-Αλήθεια, κάθε πότε έχετε νέες παραλαβές;
-Κάθε έξι μήνες μου απάντησε κοφτά. -Α, ώστε αυτοί είναι οι χρόνοι στα used, σκέφτηκα πιάνοντας στα χέρια μου ένα βυσσινί καστόρ γιλέκο.
-Στον κάτω όροφο τι έχετε; ξαναενόχλησα τη νεαρά.
-Κατεβείτε, μου είπε πιο ζωηρά πλέον η κοπέλα, απορημένη με τον ενθουσιασμό μου.
GROUND FLOOR. Σακάκια, καμπαρντίνες και παλτό κρεμασμένα,βραδινές μπλούζες,γραβάτες και τζιν όλα μπερδεμένα μέσα σε ανοιχτά ξύλινα κουτιά. Ατμόσφαιρα φτωχή, που σου στερεί το δικαίωμα να παίξεις για λίγο με τις αναμνήσεις σου. Άρχισα να νιώθω ότι σύντομα θα έτρεχα προς την έξοδο ... Μια ετικέτα όμως σε ένα τζιν παντελόνι μου άλλαξε στιγμιαία τη διάθεση. Gloria Vanderbilt! ουάουυυυυυ! τι μου θυμίσατε τώρα! όλες οι κορμάρες στο τέλος της δεκαετίας του 80 χόρευαν disco φορώντας αυτό το τζιν! λες να βρω και τίποτα άλλο;
Μέχρι τότε, οποιαδήποτε απόπειρα είχα κάνει να αποκτήσω οτιδήποτε used (ή αλλιώς vintage) δεν κατέληξε σε αγορά...κάθε φορά που έμπαινα σε μαγαζί με vintage ένιωθα πάντα τα ίδια αλλόκοτα συναισθήματα. Και πιστέψτε με, είχα την ευκαιρία να βρω απίθανα κομμάτια. Έπιανα όμως στα χέρια μου την κρεμάστρα με το κόκκινο Οscar de la Renta φόρεμα κι αντί να φανταστώ εμένα μέσα του, φανταζόμουν αμέσως την προκάτοχο...άρχιζα λοιπόν με το νου μου τον υποθετικό διάλογο : "τι κάνετε ωραία μου κυρία,από που αγοράσατε το φόρεμα; τι συγκλονιστική εποχή η δεκαετία του 60!... βασικά μια που γνωριστήκαμε ήθελα να σας ρωτήσω, γιατί πουλήσατε το φόρεμα σας, μήπως έπεσαν έξω οι δουλειές;;;;;; ;κάποια άλλη ατυχία μήπως;;;;... και χωρίς να θέλω να γίνω αδιάκριτη...μήπως έχετε πεθάνει σήμερα που μιλάμε;;;;;;;;;!!!!!!!!!!.....
Eσείς δεν το σκέφτεστε αυτό; μόνο εμένα βασανίζει;; Το 2004 ανακάλυψα μια πολυτελή vintage boutique στο Μonte Carlo. Tόσο chic, που δεν θα έπρεπε να νιώσω τα γνωστά ,ημίτρελλα spooky συναισθήματα. Kι όμως, ενώ χάιδευα μουσειακά Yves Saint Laurent, Chanel και Tierry Mugler με πλησίασε μία υπεραιωνόβια Γαλλίδα boutique owner. -" Vous desirer Mademoiselle?" με ρώτησε κατεβάζοντας ελαφρώς στη μύτη τα στρας, "πεταλούδα" γυαλιά της. Λίγο η αντικέ μυρωδιά , λίγο το τρομακτικό σολάριουμ πάνω στις βαθιές της ρυτίδες ,μου τον προκάλεσαν πάλι το φόβο...
-"No,no merci Madame, au revoir απάντησα ανοίγοντας βιαστικά την πόρτα...
Α, ξέχασα να σας πω ότι πλήρωσα 6 ευρώ για όλα! 2 ευρώ το ένα!
run fashion addicts,run!
Αμερικάνικη αγορά: Σοφοκλέους 19, Αθήνα
& Λ. Σοφού 17, Θεσσαλονίκη
& Λ. Σοφού 17, Θεσσαλονίκη
