*the smoking era

Στη δεκαετία του '20 του προηγούμενου αιώνα, οι επίκαιρες γυναίκες ένιωσαν την ανάγκη να πετάξουν τα κορσέ και τα φουρό για να ελευθερώσουν το καταπιεσμένο σώμα τους. Στη συνέχεια έβαλαν χέρι στις ανδρικές ντουλάπες,φόρεσαν παντελόνια για να ταυτιστούν μαζί τους και να δηλώσουν την φιμωμένη  μαγκιά τους. Κάπου εκεί χρονικά,πρώτα  στις παράνομες κρεβατοκάμαρες και αργότερα σε δημόσια  πολυτελή κέντρα,άρπαξαν τα τσιγάρα από τα ανδρικά χέρια περνώντας τους το μήνυμα: καπνίζεις-καπνίζω, ΣΕΒΑΣΟΥ ΜΕ! 
  
Σχεδόν έναν αιώνα μετά,στις προηγμένες χώρες το δαιμόνιο θηλυκό κατέκτησε τα πάντα. Με τη συνδρομή-θυσία των γιαγιάδων και προγιαγιάδων μας κάθισε στην ανδρική καρέκλα και βάλθηκε ισότιμα να εξουσιάζει τον πλανήτη. 
Έρχομαι λοιπόν  εγώ να σας προβληματίσω :
Σήμερα,ποιό  σκοπό εξυπηρετεί ακριβώς το τσιγάρο,

μήπως δεν το χρειαζόμαστε πλέον ; 

   

Βέβαια, μπορεί κάποια να μου πει (και με το δίκιο της), τι σε ενδιαφέρει εσένα,εμένα μου αρέσει το τσιγάρο και μου αρέσουν και όλα όσα το συνοδεύουν.Δηλαδή,

YOU CAN'T LIVE WITHOUT:

• τις γλυκούτσικες μικρές ρυτιδούλες γύρω από τα χείλη που χρωματίζονται ανάλογα με  την απόχρωση του κραγιόν,
• το γκριζοπράσινο  πέπλο που καλύπτει όλο το δέρμα του προσώπου δίνοντας μία γοητευτική σκοτεινή όψη,
• τον  βήχα με προσωπικότητα, ίδιο με εκείνον του συμπαθητικού  συναχωμένου παππού σας,
• το αξέχαστο άρωμα  που σας ακολουθεί παντού,στη ντουλάπα σας,στα μαλλιά,στα ακροδάχτυλα σας,
• τη breathtaking φυσική σας κατάσταση και τη σοφιστικέ άρνηση σας να ανεβείτε  αυθόρμητα μία σκάλα, ή να κάνετε cardio γυμναστική και τέλος, 
• τη γενικότερα εξαρτημένη σχέση σας (θα ψάξω με τις πυτζάμες και το παλτό όλη τη νύχτα για ανοιχτό περίπτερο), που δείχνει πόσο παθιασμένη γυναίκα είστε.

Έκοψα το κάπνισμα πριν 3 χρόνια. Πήρα την απόφαση ένα Σάββατο πρωί μετά από απίστευτο ξενύχτι. Το προηγούμενο βράδυ πέρασα φανταστικά διασκεδάζοντας με τους φίλους μου και καπνίζοντας ασυναίσθητα άπειρα τσιγάρα . Έλεγα  καιρό (όπως ψευτολένε όλοι), ότι θέλω να το κόψω αλλά στην πραγματικότητα δεν άκουγα καμία φωνή μέσα μου που να συμφωνεί. Μόνο  γύρω μου  άκουγα τις αντικαπνιστικές θεωρίες και απευθείας πατούσα υποθετικά το mute για να μην με ζαλίζουν. 

Τι ακριβώς όμως συνέβη εκείνο το πρωινό ;;;;;;;;Τίποτα ιδιαίτερο,απλώς με είδα,με μύρισα, με αισθάνθηκα.

 Και επειδή τα "είδα όλα", θύμωσα απίστευτα μαζί μου ,πήρα την απόφαση στιγμιαία 

 και την τηρώ ακόμη.

Δεν χρειάζεστε patches και τεχνητά τσιγάρα, ένα μεγάλο πείσμα χρειάζεστε ,που ούτως ή άλλως γονιδιακά ως θηλυκό το έχετε...  

( ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΜΟΥ ΦΙΛΗ Α. ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΗΣ ΑΡΚΟΥΣΕ ΝΑ ΤΑ ΑΚΟΥΕΙ , ΤΑ ΗΘΕΛΕ ΚΑΙ ΓΡΑΜΜΕΝΑ )